Bo podobno w tych snach są pociągi, a w nich pełno wolnych miejsc i są okręty, które chcą nas zabrać w długi rejs. A tutaj jest smutno i tak zwyczajnie. A raczej niezwyczajnie smutno.
Pamiętnik narkomanki
No właśnie, tak niezwyczajnie smutno. Jednego dnia kocha się, drugiego, ta osoba rani do bólu. Jednego dnia jest przyjaciel, drugiego wyparuje, albo pójdzie w drugą stronę. Jak to dzisiaj zauważyłam z L., życie jest niesprawiedliwe, i pełne fałszywych ludzi, no ale co się dziwić. Takie społeczeństwo, i my sami je kształtujemy. Chyba nie ma dla niego już ratunku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za wszystkie komentarze! To naprawdę miłe z Waszej strony. Odwdzięczę się za każdy.
Bardzo proszę nie ogłaszać się w komentarzach.
Pozdrawiam.
Dagna